بررسی انتقادی" وحدت ادیان" در" سنت گرائی به روایت نصر و دیگران"

 گفته اند «تعرف الاشیاء باضدادها بل باغیارها » . سنت گرائی -یا به تعبیر بهتر ترادیسیونیسم - آنچنان که در بیان «رنه گنون »، «فریتهوف شوآن»  ، «حسین نصر» و همفکران ایشان ارائه شده است - یکی از اضداد یا اغیارِ جریانی است که  در دهه های اخیر در ایران با عنوان «اصلاح یا احیای تفکر دینی» شناخته شده است.  در موردِ خودِ این جریان ،شناختِ نسبتهای درست و نادرستِ ما با آن و اینکه کدام عنوان  ،برازنده آن است ،در موقعیتهای دیگر -در همین «احیا» -سخن گفته شده است،  از این رو تنها به ذکر این نکته اکتفا می کنیم که شناختِ هرچه بهترِ این «غیر» - یعنی سنت گرائی-  می تواند در حَدّ و اندازه خود به ما کمک کند تا هم آن جریان تاریخی  و هم الگوی  زندگی مطلوب را بهتر بشناسیم .از جانب دیگر ،شناخت ترادیسیونیسم  می تواند  در شناختِ گفتارهای  مسلط  هم مؤثر باشد؛ تا با اتکا به این شناخت بتوانیم به  این پرسش جواب دهیم که  گفتارهای مسلط  و تابعان و حامیانِشان  ، چه خصوصیاتی  و چه اهدافی دارندکه آنها را برای بهره برداری  از اندیشه های مختلف بدون توجه به مبانی آنها  مستعد و مهیا می کند ؟ بی شک  ژرف اندیشی در گفتارهای مسلط و خُلق و خوی حامیانشان  و دلالتهای التزامی و تضمنیِ استفاده ار این اندیشه ها  و مهمتر از آن ، تعمیق شناخت از اغیارِ سنت گرائی،  از تأملِ انتزاعی بر سنتگرائی - که در فعل و انفعالاتِ سیاسی امروز ایران ، فی حد ذاته جایگاهی ندارد - مهمتر است.  «پلورالیسم دینی» و «وحدت متعالی ادیان» رابطه میان ادیان را به نحوی خاص تبیین می کنند . می توان به « ارتباط میان ادیان  »فکر کرد و حتی به نحوی به «وحدت ادیان در عینِ باور به دینی خاص» قائل بود اما آن دو نظریه خاص را قبول نداشت . 

دو مقاله زیر را نویسندگان محترمی نوشته اند که دیدگاهشان متفاوت از «احیا» است ؛با این حال رهاوردِ تلاش ایشان  می تواند به شناخت  برخی زوایا از اندشه سنت گرایان کمک کند./ ا. ح. ترکش دوز

1- بررسی و نقد دیدگاه سنت گرایان درباره وحدت ادیان نوشته علیرضا جلالی و رضا اکبریان

http://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?id=86902

2- بررسی و نقد کثرت گرایی به روایت سید حسین نصر نوشته طاهر کریم زاده و محمد محمد رضایی

http://nameh-i-hikmat.journals.isu.ac.ir/article_1117.html