رحلت غریبانۀ آیه الله جمی

امیر حسین ترکش دوز

 

چند هفته‌ای است  که دفتر زندگی آیه الله حاج شیخ غلامحسین جمی رضوان الله علیه بسته شده است. مرحوم جمی نماینده امام و امام جمعه فقید آبادان بود.  در سالهای پیش از انقلاب وی  از محورهای کلیدی مبارزه در استان خوزستان به شمار می آمد و  ارتباط قابل توجهی با  امام و شاگردان نزدیک ایشان همچون استاد شهید مرتضی مطهری و  آیه الله حسینعلی منتظری داشت  . وی در اولین دوره مجلس خبرگان رهبری عضو بود و بنا به نقل برخی بزرگان، شخص امام  از عضویت ایشان در مجلس مزبور، جانبداری کرده بود.آنها که دهه ۶۰ را درک نکرده‌اند و در یکی دو دهه اخیر از مجرای تبلیغات رسمی با انقلاب و جنگ آشنا شده‌اند شاید به خاطر نیاورند که جمی در سالهای جنگ و به خصوص روزگار حصر آبادان اسوه‌ی بی هیاهوی مقاومت و پشت و پناه عامه مردم و رزمندگان بود. همو در سخت‌ترین شرایط جنگ چه آنگاه که آبادان زیر آتش دشمن بود و چه آنگاه که در حصر قرار گرفت با تنی رنجور و بیمار شهر را ترک نگفت و چونان شیر، سنگر جمعه و جماعت را پاس داشت. جمی اکنون دیگر نیست و سیاست مداران با مرده جمی مشکلی ندارند - آنچنان که با مرده امثال داوود کریمی هم به شرط آنکه در خط زشت مصادره موفق شوند مشکلی نداشته و ندارند . واقعیت این است که جمی در معادلات طیف موسوم به چپ هم جایگاه مؤثری  نداشت - و اساسا” امثال جمیها به  درد سیاست”مَدار”ان نمی خورند.

 در رُخدادهایِ اواخرِ دهه شصت و دهه هفتاد هم ،آیة الله جمی با امواج هراز چندی برخوردِ غیراخلاقی و غیر شرعی با آیة الله منتظری همراه نشد . سوگمندانه باید گفت که در اولین انتخابات مجلس خبرگان رهبریِ بعد از امام ، جمی را که در اولین دوره مجلس مزبور عضویت داشت، رد صلاحیت کردند. نمی‌دانیم چرا ؟   شاید از آن  رو که تابعِ امواج سیاسیِ روز نبود . شاید هم مُزدِ مجاهداتش را دادند!!  با این حال، جمی سالهای پایانی عمر را  همه به صبوری و کم گوئی  و وَقار گذراند و تنها، شمعِ محفلِ رزمندگانِ سالهایِ دور بود./