طلوع ستاره

محبوبۀ دانش آشتیانی هفده سال بیش نداشت که در هفده شهریور 57 به خون غلطید. او نمونه ای از نسل جدید دختران ایرانی بود با نگاهی متفاوت به «بودن» و با انتظاری متفاوت از «زندگی»!

آنها که به نحو نسبی - و فقط به نحو نسبی - حاملِ آن «نگاه و انتظارِ متعالی اما متروک» بوده اند، می آیند و می روند؛ تغییر می کنند یا دَرجا می زنند؛ تنزل می کنند یا تکامل می یابند اما در هر حال برای آنها که به دیروز و امروزِ زندگی بشر راضی و قانع نیستند، خاطرۀ الهامبخش و راهگشایِ یک «طلوع» زنده می مانَد. شک نیست که این خاطرۀ راهگشا را در گفتار و جهت گیریِ طیف سیاسیِ غالب که خود را «انقلابی» معرفی می کند نمی توان یافت. انشعابهای این جریان هم یا اساساً  انشعاب نیستند و یا همچون گروه احمدی نژادی خاستگاه اعتقادی و تمایر یافتۀ آن خاطره را تخریب می کنند. گو اینکه این تخریب، ریشه در هویت سیاسی و جمعی طیفها و گروه ها دارد و نه لزوما مقصود و جهت گیری فرد، فردِ تشکیل دهنده آنها. 

آنچه یادِ محبوبه دانش را ارزشمند می کند همان «نگاه» و «انتظارِ» خاص بوده و هست و گرنه معترض و مقتول در اینجا و آنجای جهان کم نبوده و نیست.

متأسفانه هنوز زندگی نامه منقحی از شهید محبوبۀ دانش فراهم نیامده است. منابع موجود نیز از حیث جهتگیری - و بعضاً واقع نمائی- چندان قابل اعتنا نیست./ امیرحسین ترکش دوز