ضد ایدئولوژیِ «پایان» و خلع سلاح مغضوبین زمین

از پایان تاریخ و پایان ایدئولوژی و پایان انقلاب و پایان امپریالیسم و پایان خشونت و «حدیث کهنه استقلال» و رواداری و «صلحِ پایدار» سخن می گفتند!

آیا کارکرد همه این سخن پراکنیها چیزی جز خلع سلاحِ ذهنی و معنویِ «مغضوبین زمین» بود؟

اکنون که به رغم آن خلع سلاحِ فکری و معنوی، درنده خوییِ بی مهار و فارغ البالِ رژیم اشغالگر قدس را شاهدیم ،آیا آن جمله گلستان سعدی به یادمان نمی آید که : «سگ را گشاده اند و سنگ را بسته »!

کارکرد نامطلوب آن ایده ها البته  محدود به خلع سلاح مغضوبان نبود . مهمتر از آن،کارکردی بود که ایده های مزبور در ضمنِ یک «ایدئولوژیِ ضدایدئولوژی» ایفا کردند؛ کارکردی که ذهنیت،خواست و آرزویِ خِیلی کثیر از مغضوبان زمین را تباه ساخت.

اگر کارکردِ مفتضحِ آن ایده ها و شعارها اکنون پیش روی ما است ؛ راه حل، قرار گرفتن در نقطه مقابلشان ، درهمان بافتاری که آنها برای واکنشِِ ما در نظر گرفته اند نیست ؛ آنچنان که مثلاً در مقابل «رواداری استعماریِ و تباه کنندۀ» آنها ، هرگونه مدارایی را نفی کنیم.  بدیل متعالیِ رواداریِ استعماری، کوته بینی و تنگ نظری و نفی تمام عیارِ مُدارا نیست./

امیرحسین ترکش دوز