اَبرهایِ نااُمیدی و معجزه استعدادِ خدائی

 علی شریعتی: 

«همه علوم انسانشناسی و جامعه شناسی و روانشناسی ، همه ایدئولوژیهای خیلی مترقی و خیلی انقلابی و خیلی علمی مرا مأیوس می کنند! مدام در گوشم آیۀ یأس می خوانند! اما من علیرغم آن همه به معجزۀ استعداد خدایی انسان ایمان دارم.

 چه مصیبتی است که بر ما و قرن ما می گذرد؟ آرمانهای عزیز و یزرگ بشریت که در طول تاریخ درازش ملیونها و ملیونها شهید داده  است تا به آنها دست یابد خداپرستی بود که روح عشق و کرامت می آفرید و عدالت بود که برابری و برادری را جایگزین تبعیض و تضاد می کرد  و آزادی که انسان را از قداره بندی جباران  و جور حکام و استبداد ظلمه رها می ساخت  و آنگاه دنیایی می شد که در آن انسانها برابر و برادر ، آزاد و بی اسارتِ بند و بی وحشت از دژخیم، عشق بورزند و در پرستش خدای دانش  و زیبایی و عظمت و آگاهی و خلاقیت و قدس و تعالی و نور ، جهانی را ببینند لبریز از معنی و روح و هدف !  فلسفه زندگی ای که در آن ، هم زیستن مفهومی دارد و ارزشی و هم مردن و دست از زندگی شستن!  و انسان ، وجودی که می داند چیست و برای چه ؟ و می تواند به یاری آزادی و عدالت  و به هدایت و کشش عشق و خودآگاهی خدایی خویش را بپرورد و بر گونه خدا بیاراید و اکنون!

خداپرستی و عشق؟ ملک خالد و پاپ ! عدالت و برابری ؟ کیش دولت پرستی وحشتناک و آدم خفه کنِ سرخ و زرد!  و بالاخره آزادی و حکومت مردم ؟ آمریکای سیا و اروپای سیاه !

همه واقعیتهای عینی، حقایقِ سیاسی و ژئوپولیتیکِ حاکم بر جهان و انسان ِ عصر ما مُدام در گوشم آیه یأس می خوانند اما من علیرغم همه آنها، همه ، به معجزه استعداد خدائی ،ایمان و آگاهی{و} اعتقاد دارم ، امیدوارم.

احسان !  هم به تو و هم به همه روح های پاک و شجاع و اندیشه هایِ عاصی و دیده هایِ" سبب سوراخ کن"(1) و فطرتهایِ معصوم و جوانِ انسانی که در آن روحِ خدا هنوز نفس می کشد، گرم و زنده است و هر لحظه امید اشتعالش می رود امیدوارم و علیرغم همه این آیاتِ یأس و بیناتِ زوال ، با ایمانی لبریز از یقین و اطمینانِ مؤمنی که به وعده هایِ خداوندش دلبسته و دیده دوخته است ظهور قائم آل محمد مهدی موعود و منجی مصلحِ منتقمِ عدالت گسترِ آزادیبخش و رستگاری دِهِ انسان را و مرگ این فرهنگ و فریب دجالی و سقوط این{...}سفیانی را در عالَم ، در قلب ملتهای قربانی و در عمق وجدان هایِ مجروح و فطرتهای مستضعفان منتظرم که:

« ان الارض یرثها عبادی الصالحون»./

از نامه علی شریعتی خطاب به فرزندش(2و3)

____________________________

پی نوشتِ احیا:

 1- احتمالاً عبارتِ "دیده های سبب سوراخ کُن" اشاره است به این بیت از مولوی :

دیده‌ای باید سبب سوراخ کن                                    تا حجب را بَر کَنَد از بیخ و بُن

2- از محتوای این نامه پیدا است که رویِ خطابِ شریعتی با همگان است و نه صِرفاً فرزند یا حتی جوانانِ هم روزگارش . به تعبیری دیگر ، می توان همه نسلها در همه زمانها را  مخاطب سخن شریعتی دانست؛ سخنی که در فراز فوق ملاحظه کردید.

متن کامل نامه را در صفحات 62 تا 72 از کتاب "با مخاطبهای آشنا" بخوانید؛ انتشارات چاپخش ، چاپ 1377

3- تدوین کننده  اولیه کتاب" با مخاطبهای آشنا"  تاریخ تقریبیِ نگارشِ نامه را  آذر و دی 55 ذکر کرده است یعنی آخرین ماه ها از حیاتِ این جهانیِ دکتر شریعتی . توجه به زمانِ نگارشِ این نامه از اهمیتِ وافری برخوردار است./